Introductie van ons veldwerkonderzoek
In de Antarctische wateren gaan we op zoek naar virussen. We willen weten welke algensoorten ze infecteren en hoe belangrijk dat proces is in het bepalen wie er aanwezig is en wanneer. Virussen zijn namelijk heel specifiek in wie ze infecteren en daarmee sturen ze ook nog eens de biodiversiteit. Antarctica is een gebied dat erg gevoelig is voor klimaatverandering. Veranderingen in de microbiele samenstelling zijn er al eerder waargenomen.

De komende maanden voeren we ons onderzoek uit vanaf Rothera Research Station op Adelaide Island (Antarctica). We doen ons veldwerkonderzoek in samenwerking met de British Antarctic Survey (BAS) in een project dat onderdeel is van het Nederlands Polair Programma (NPP) van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschap en Onderzoek (NWO). Vanuit Nederland is daarvoor zelfs een speciaal lab, het Dirck Gerritsz laboratorium. Vanuit BAS werken we samen met Hugh Venables. Voor de moleculaire analyzes van de monsters die we zullen verzamelen werken we samen met Henk Bolhuis (NIOZ), Bas Dutilh (Universiteit Utrecht) en een Canadese collega.

ENG - Viral diversity and activity in Antarctic waters

Microorganisms (algae and bacteria) form the base of the food chain in our oceans and play an important role in the global nutrient cycle and are responsible for 50% of the oxygen that is produced on earth. As in all other marine systems, viruses in the polar areas infect microorganisms. Unlike multicellular organisms (for example humans), microorganisms usually do not survive viral infections, because they are unicellular. A virus is a parasite that needs a host to multiply. The newly formed viruses are released and in this process the host cell bursts open and the cell contents are released. This material is processed by other organisms, but won’t be eaten and the organic cellular material cannot end up in higher levels of the food chain (such as fish or orcas).

Introduction of our work
We want to know which viruses in Antarctic waters infect which algae and how important this process is in determining who is present and when. Viruses are very specific in who they infect and therefore also affect biodiversity.

We work in Antarctica because this area is very sensitive to climate change and changes in the microbial species composition have already been observed. For this project we will do fieldwork on Rothera Research Station on Adelaide Island (Antarctica) in collaboration with the British Antarctic Survey (BAS). Our project is part of the Netherlands Polar Program (NPP) of the Netherlands Organization for Science (NOW) and we will work in a Dutch lab, the Dirck Gerritsz laboratory. Our BAS collaborator is Hugh Venables. For the molecular analyses of the samples we will collect we will collaborate with Henk Bolhuis (NIOZ), Bas Dutilh (Utrecht University) and a Canadian colleague.

Season 2: October 2018 - March 2019

NL | 7 februari | Blog #2 – Een droom die uitkomt

Ook dit seizoen versterkt een Master student ons team. Nisma studeert Freshwater and Marine Biology aan de Universiteit van Amsterdam (UvA) en dit veldwerk maakt deel uit van haar eindproject. Hier volgt een indruk van de ervaringen van Nisma op Antarctica:

Wauw, wat een voorrecht  om op Antarctica te mogen zijn! Toen ik klein was, zag ik een documentaire op tv over een team wetenschappers die onderzoek deden op Antarctica. Ze woonden in een tent en het weer was waanzinnig: 30˚C  graden onder nul, windkracht tien en heel erg veel sneeuw. Dat zag er zo ontzettend spannend en tof uit, dat ik besloot dat dat mijn grote droom zou worden: onderzoek doen op Antarctica. We zijn nu jaren verder en opeens kwam deze stage op mijn pad, deze kans kon ik niet laten liggen. Dit onderzoek vraagt niet van me om in een tent te slapen bij -30˚C, maar het heeft me wel naar Antarctica gebracht en niets van deze ervaring heeft me teleurgesteld. Het station is omgeven door besneeuwde bergen, gletsjers, rotsachtige bergtoppen en omdat we zo vroeg in het seizoen konden beginnen, hebben we ook veel zee-ijs kunnen zien. Soms breken er met luid gekraak stukken ijs van de ijskap af, die als ijsbergen door de baai komen drijven. Af en toe zie je een enkele zeehonden op zo’n berg of ijsschots liggen, soms een groepje pinguins. De bloei van het fytoplankton (de eencellige algen) is al gaande, en hoe meer plankton er in het water zit, hoe groter de kans op walvissen! Iedere keer als we water bemonsteren voor ons onderzoek kijk ik uit naar tekenen van walvissen en kan niet wachten om ze in het echt te spotten. Ik vind het leven op deze basis heerlijk en krijg er tot nu toe in ieder geval nog geen genoeg van.

Maar, we zijn hier natuurlijk voor het onderzoek, dus naast alle mooie dingen die we kunnen zien en doen, moet er ook hard gewerkt worden. Iedere dag is het de vraag of we water kunnen bemonsteren. Het weer heeft een grote invloed op onze veiligheid op het water. Als de baai bijvoorbeeld vol ligt met ijsschotsen, dan kunnen we de boten niet te water laten. Soms is de baai ijsvrij wanneer we de boot te water laten, maar staat er wind in precies de verkeerde richting waardoor er opeens ontzettend veel ijs richting de kade wordt geblazen. Op zo’n dag moeten we onze bemonstering afbreken om ervoor te zorgen dat we veilig naar de kade kunnen komen en we onze boot uit het water kunnen hijsen. Onze boot vangt ook redelijk wat wind, dus wanneer het hard waait drijft onze boot gemakkelijk af. Daardoor kunnen de lijnen waaraan onze instrumenten in het water hangen verstrikt raken in de schroef van de boot. Om niet voor verrassingen te komen te staan, gaat de boating officer ’s ochtends naar de weerbriefing. Een van de meteorologen op het station geeft iedere ochtend vroeg een gedetailleerde weersvoorspelling voor de dag en aan de hand daarvan kan de boating officer met de duikers en de wetenschappers een bootplan opstellen.

Als we eropuit kunnen, dan laden we de boot in met een instrument waarmee we oceanografische parameters meten, de flessen die we gebruiken om het water bemonsteren en de jerrycans waar we ons water in meenemen. Andere belangrijke spullen die we natuurlijk niet moeten vergeten zijn thee, chocolade, snoepjes en droge, smakeloze biscuitjes of toastjes. Thee voor de warmte en hydratatie, chocolade en snoepjes om wat snelle suikers naar binnen te kunnen werken en de smakeloze biscuitjes voor als er iemand (ahum, ik) weer eens zeeziek wordt! Ook belangrijk zijn: latex handschoenen om ervoor te zorgen dat onze handen schoon zijn zodat we onze samples niet bevuilen en je onderhandschoenen niet nat worden, extra handschoenen voor als je onderhandschoenen toch nat worden, en zonnebrand, heel veel zonnebrand. Het bemonsteren duurt soms best lang en in die tijd kan je gemakkelijk verbranden, zeker door de reflectie van het licht dat weerkaatst op het water.

Als we onszelf eenmaal in een boating suit (soort overlevingspak) hebben gehesen en alle instrumenten en jerrycans aan boord zijn, dan wordt de boot met een tractor naar de kade gereden. Daar helpen we mee wanneer de boot wordt opgehesen door een hijskraan en zo’n vijf meter lager in het water wordt gelaten. Er hangt een touwladder van de kade waar we vanaf moeten klimmen om de boot in te komen. Best wel wiebelig, best wel spannend. Vanaf de basis is het ongeveer 4 km varen naar ons vaste sample site. In goede condities kunnen we er met een lekkere snelheid heen en duurt het ongeveer een kwartier om er te komen. Met een baai vol ijs kan het zomaar oplopen tot een tocht van drie kwartier.

We verzamelen water van een diepte van 15 meter, gelijk aan eerdere onderzoeken die dezelfde baai en diepte bemonsterd hebben. Water van die diepte krijg je natuurlijk niet zomaar. We gebruiken hier speciale flessen voor, die we in het water kunnen laten zakken met behulp van een lier. Het is eigenlijk meer een schone buis met deksels aan de boven- en onderkant en wanneer de buis op de juiste diepte is, dan laten we de deksels sluiten. Op die manier kunnen we water verzamelen van een specifieke diepte. Als we de flessen weer in de boot hebben getakeld, dan kunnen we beginnen met het vullen van de jerrycans. De jerrycans hebben we verduisterd, zodat er geen licht op onze monsters kan vallen. Onder water is het immers donkerder en we willen de eencellige algen niet ‘shocken’. Aan de fles zit een kraantje, waaraan we een slang vastmaken die we in de jerrycans kunnen hangen. Het vullen van de jerrycans moet voorzichtig gebeuren, want de algen, zooplankton en de bacteriën kunnen niet goed tegen wrijving. We proberen ze dus zo min mogelijk te verstoren, dat is ook beter voor onze data ☺. Naast het nemen van de watermonsters, kijken we naar verschillende oceanografische parameters. We maken hiervoor gebruik van de CTD, een apparaat dat de Conductiviteit (maat voor hoe zout het water is), Temperatuur en Diepte meet. Het meet ook de hoeveelheid licht die op verschillende dieptes door het water dringt, en de Chlorophyll autofluorescentie (geeft een indicatie van de hoeveelheid fytoplankton in het water).

Als we onze metingen hebben gedaan en al onze jerrycans vol zijn, hebben we 110 liter water uit de baai gehaald. We gaan snel terug naar de basis (alles koel en donker houdend), dan uit de boot, boot aan land, omkleden, spullen uit de boot en naar het lab, en gauw beginnen met de eerste filtraties! Nog uren te gaan, werkend bij de temperatuur van het water (en in Antarctica is dat heel koud).

Wanneer de filtraties uiteindelijk zijn gedaan en we alle spullen hebben schoongemaakt en klaargezet voor de volgende sampledag, zoek ik soms een plekje ergens op de kade en strijk ik daar neer, om nog even te ontspannen en te genieten van de prachtige laagstaande zon.    

ENG | Feburay 7th | Blog #2 – A dream come true

This season another Master student joined the team on Antarctica. Nisma studies Freshwater and Marine Biology at the University of Amsterdam (UvA) and this fieldwork is part of her final project. Read this second blog for Nisma’s experiences on Antarctica.

Wow, what an amazing experience to be on Antarctica! I watched a documentary about a team of scientists on Antarctica when I was a kid. They lived in a tent and the weather was abominable, 30˚C below zero, wind force 10 and a lot of blowing snow. This looked so exciting and ever since it has been my dream to do research on Antarctica. Years later, I came across this internship and it was an opportunity I had to take. Although this research doesn’t require me to sleep in a tent at -30˚C, it did bring me to Antarctica and it has been an amazing experience so far. The station is surrounded by snowy mountains, glaciers and rocky mountaintops. Because we arrived early in the season, there was still sea ice in the bay. Every now and then pieces of ice sheet break off with a loud noise and these float into the bay as icebergs and sometimes you can find seals or penguins on such an iceberg. The phytoplankton (unicellular algae) bloom has started and the more plankton there is, the bigger the chance of whales coming into the bay to feed on this plankton. Every time we are on the boat to collect water samples for our research, we are also on the lookout for wildlife and I cannot wait to see whales in real life. I am loving life on base and I am sad that I’ll have to leave soon.

However, we are here to do research! So apart from all the nice and beautiful things to see and do, there’s some hard work to do. But first the weather: Every day the question rises if we can get out on the water to collect our samples. We are very dependent on the weather, so if the conditions aren’t right, the boating officers may decide that it is not safe enough to get us out. Some days the weather conditions are perfect, but if there’s too much ice close to the wharf, we still can’t launch our boat into the water. On other days there is no ice when we launch the boats, but then the wind direction suddenly changes, blowing big icebergs towards the wharf. In such a case, we need to abort the sampling and head back to the wharf before the ice comes in, to be able to get ourselves and the boat safely out of the water. The boat we use is also subject to the wind, it drifts away when the wind is too strong. If that happens, the lines to which our instruments are attached could possibly end up in the propellers of the boat, cutting them off or destroying the engine. To prevent any unwanted surprises, the boating officer attends the weather briefing daily. One of the meteorologists on the station gives a presentation about the weather and provides everyone with a detailed weather forecast. Based on that information, the boating officer then makes a boating plan with the divers and the scientists, within the limits of safety.

If all conditions are good and we’re able to get out, we then load the boat with the device that measures oceanographic parameters, the bottles we use for taking our sample water and the jerry cans that we use to carry the water in. Other important things that we shouldn’t forget are: tea, chocolate, sweets and dry, tasteless biscuits or crackers. Tea for a bit of warmth when we’re feeling cold and for hydration. Chocolate and sweets for a quick sugar boost and tasteless biscuits or crackers for when someone (ahum, me) gets seasick again! Latex lab gloves shouldn’t be forgotten, it allows us to work clean as to not contaminate our sample water. An additional perk is that we wear them over our glove liners, so it keeps our hands dry and thus warm. We take extra pairs of gloves with us in case we manage to wet our glove liners anyway, and we carry sun cream with us, loads of sun cream. Sometimes the sampling takes a long time and it is easy to get an awful sunburn, especially with all the sunlight reflecting off the water.

After we put on our boating suits and our jerry cans and equipment are loaded in the boat, the boat then gets towed with a tractor towards the wharf. There we lend a hand to the crane operator who lifts the boat from the trailer to launch her approximately five meters down to the water. There’s a rope ladder that we use to climb down to get in the boat. Quite wobbly, quite exciting. It’s about 4 kilometers sailing from the base to our regular sampling site. Good weather conditions allow us to up our cruising speed a little, so it takes about 15 minutes to get there. However, with a bay full of ice, the time it takes can easily go up to 45 minutes.

We collect water from a depth of 15 meters, similarly to previous studies in this same bay and at the same sample site. Collecting water from a specific depth can’t be done with a simple bucket, it would mix with water from shallower depths. We use special collection bottles which we send to a specific depth with a winch. They can be described as clean tubes with a lid on both ends, and when the tube has reached the desired depth, we then make the lids close. In this way there will only be water from that depth in the bottle.  When we’ve winched the bottles up and placed them in the boat, we can start filling up our jerry cans. These are covered to protect the samples against the light, since the light at depth is much lower afterall. There’s a small tap at the bottom of the sampling bottle to which we attach a piece of tubing, after which we gently fill the jerry cans. Filling the jerry cans needs to be done with care to decrease friction for the sensitive algae, zooplankton and bacteria we study. So, we try to keep the organisms as happy as we can, which is also better for our data ☺. Apart from collecting sample water, we look at several oceanographic parameters. For this we use a device called a CTD. It measures Conductivity (a measure for salinity of the water), Temperature and Depth. Moreover, it measures the amount of light that’s able to penetrate the water on various depths and the Chlorophyll autofluorescence which serves as a rough indicator of algal biomass.

When we are done with our measurements and all our jerry cans have been filled up, we’ve taken 110 liters of seawater out of the bay. Quickly we return to the basis, whilst keeping our samples cool and dark. We disembark from the boat, haul the boat back on the wharf, change into our labwear, take our samples from the boat to the lab en quickly start our first filtrations! Still hours to go, working at the water temperature (and since we’re in Antarctica, that’s super cold). 

When we finished the filtrations and we’ve cleaned everything and prepared it for the next sampling day, I sometimes go and sit on the wharf for a bit, to relax and enjoy the breathtaking sunset.

NL | 10 januari | Blog #1 - Lente in Antarctica

Begin november 2018 zijn we begonnen met het vervolg van ons veldwerk op Antarctia. Vorig seizoen hebben we onderzoek kunnen doen in de zomer en herfst, nu zijn we hier in de lente en de zomer. We konden al erg vroeg in het seizoen naar Rothera, de basis vanaf waar we ons onderzoek doen. Het is een unieke kans om al  zo vroeg in het seizoen het mariene microbiele ecosysteem te kunnen bestuderen. De algen zijn net weer actief na een lange winter. We vervolgen nu ons onderzoek (zie de blogs van eerste seizoen voor meer informatie over ons onderzoek) naar Antarctische mariene virussen en de effecten van  deze virusen hebben op de micro-organismen (eencellige algen en bacteriën).

Ondanks dat het de tweede keer is dat ik hier kom, ziet het er heel anders uit dan toen we hier vorig jaar (2018) in januari aankwamen. Toen was het midden in de zomer en nu kwamen we in het voorjaar. Er ligt veel meer sneeuw en de baai is vaak gevuld met ijs. Dit bemoeilijkt het bemonsteren omdat we in bepaalde weercondities (veel sneeuw, ijs in de baai en harde wind) niet het water op kunnen. Desondanks is het gelukt om water te bemonsteren voor ons onderzoek op dagen wanneer het weer goed was.

Het was ook nog een stuk rustiger op de basis toen we hier 30 oktober aankwamen. Dat veranderde snel. Elk vliegtuig wat aankwam bracht passagiers met zich mee en het werd dus steeds drukker op de basis. Dit seizoen begint namelijk de verbouwing van de kade op Rothera. De kade moet verbreed worden aangezien het nieuwe schip van de Britisch Antarctic Survey (BAS), de Sir David Attenborough, hier moet kunnen afmeren. Er zijn veel constructiewerkers en ingenieurs gearriveerd en ondanks dat het onderzoek gewoon door moet gaan, zullen er wat zaken tijdelijk veranderen.

Zo wordt een deel van het zuidelijk station verplaatst. We zullen de boten (die gebruikt worden voor het samplen van water) op een andere plek te water moeten laten. Onze incubatie tank waarin we experimenten doen om het effect van virusinfecties op de sterfte van de algen meten, zal ook worden verplaatst. Het zal een stuk drukker zijn en voor ons vast wel even wennen zijn, maar we zijn erg blij dat er zoveel mogelijk rekening wordt gehouden met het werk van de wetenschappers. 

Er zijn afgelopen maand al drie schepen afgemeerd geweest op Rothera. Tijdens de zogenoemde ‘relief’ worden er containers en andere spullen van en op het schip geladen. De basis wordt bevoorraad en het afval en spullen die terug kunnen naar Engeland worden op het schip geladen. Wanneer er een container met bijvoorbeeld eten en drinken kan worden uitgeladen wordt er een oproep via de radio gedaan dat er mensen nodig zijn om te helpen.

We hebben het hier enorm naar ons zin. Het is een hele bijzondere plek om veldwerk te doen en we genieten er elke dag van. Ook zijn we nieuwschierig naar de resultaten van ons onderzoek. We voelen ons vereerd dat wij een bijdrage kunnen leveren aan Antarctisch onderzoek.

ENG | January 10th | Blog #1 - Spring in Antarctica

Since early November we continued our fieldwork on Antarctica. Last season we were able to do fieldwork in summer and autumn, now we are here during the spring and summer. We were very lucky to get into Rothera, the base where we conduct our research from, this early in the season. The spring bloom of the algae has started, and this is a unique opportunity to study the microbial ecosystem this early in the season. We continue our search (see also blogs of the first season for more information about our research) for Antarctic viruses and the effect they have on microorganisms (unicellular algae and bacteria).

Even though this is the second time I am here, it looks very different here compared to when we first arrived in January last year (2018). Last season we arrived in the middle of the summer season and this season we arrived in spring.  Everything seemed to be covered in snow and there was a lot more ice in the bay. This makes going out on the boats, to get our samples, a lot harder. We are limited by weather conditions; snow, ice in the bay and wind can prevent us from going out for sampling. However, we were able to get samples for our research on days when the weather was in our favour.

It was also relatively quiet on base when we first arrived on the 30th of October. This changed quickly as more people arrived on base with every plane that came to Rothera. This season the reconstruction of the wharf will start. The wharf needs to be reconstructed because the new BAS (British Antarctic Survey) ship, the Sir David Attenborough, is not able to dock at the current wharf. A lot of construction workers and engineers arrived on base and even though science will continue, there will be some changes in the logistics.

Part of the southern part of the station will be moved because of the construction work. We will have to launch the boats (that are being used for water sampling and diving) in a different place and our incubation tank (used for our experiments to measure the effect of viruses on phytoplankton) will move as well. It will be a busy time and we will have to get used to the new situation, but we are very glad people are doing as much as they can to keep the scientists happy.

Three ships already visited Rothera last month. During relief, the cargo (containers, boxes, etc.) is unloaded and waste and outgoing cargo are loaded onto the ship. When a container of food is ready to be unloaded, an ‘all stations’ call is put out on the radio asking if people can help.

We are definitely having a great time here. It is an incredible place to do fieldwork and we are enjoying ourselves every day. We are also very curious about the results of our research and feel very fortunate that we are able to contribute to Antarctic research.

Season 1: January - May 2018

30 april | Blog #3 - Aan de slag

We zijn sinds 21 januari op Antarctica, maar het voelt alsof we hier pas net een paar weken zijn. De tijd vliegt! Het is een fantastische plek om veldwerk te doen. We zijn omringd door de zee, bergen en ijs, heel veel ijs. Het uitzicht verveelt echt nooit. 

Wonen op de basis
Het is een beetje alsof we in een klein dorp werken. Op het moment wonen we met 43 mensen op de basis. Om het leven hier op een basis in Antarctica mogelijk te maken is een hardwerkend en divers team nodig. We genereren onze eigen elektriciteit en drinkwater. Het technisch team bestaat uit generator technici, elektriciens, loodgieters, timmermannen en monteurs. Andere belangrijke taken worden vervuld door: managers, chefs, station assistenten, ondersteunend personeel, dokters, piloten, luchtvaartuig monteurs, veldgidsen, voertuig bestuurders en monteurs, meteorologen, weervoorspellers, operations management, IT-support, data managers en electronic engineers. 

De mensen die de wetenschap mogelijk maken zijn de boot en duik ‘officers’, de lab manager, mariene biologen en assistenten (zie blog #2: Meet the Bonner team). Rothera biedt plaats voor ongeveer 130 mensen. Wij bevinden ons in een speciale positie als ‘herfst personeel’ omdat de meeste mensen al vertrokken zijn (eind maart), maar we horen niet bij de kleine groep van 27 personen die hier tijdens de winter blijft. Omdat het schip (the Ernest Schackleton) nog een keer naar Rothera komt in mei, mogen wij gelukkig langer doorgaan met watermonsters en het verzamelen van data. Naast de mariene bioloog en de twee mariene assistenten zijn Monika en ik de enige wetenschappers.

Veldwerk op Antarctica 
Wanneer we met de boot het water op gaan om watermonsters te nemen zijn er een hoop dingen waar we rekening mee moeten houden. Het belangrijkste is het weer: wanneer het te hard waait en/of we niet genoeg zicht hebben kunnen we niet monsteren. Veiligheid staat voorop! Het Antarctische herfstweer (veel sneeuw, harde wind en weer dat snel omslaat) zorgt ervoor dat we op het moment niet heel vaak kunnen bemonsteren, dus wanneer we groen licht krijgen om te monsteren, pakken we onze spullen en gaan we! De boot officer helpt ons om de boot in het water te laden en gaat soms ook mee om ons te helpen met de bemonstering. Wanneer het weer het toelaat, bemonsteren we steeds op dezelfde plek (RaTS monitoring site). Vorige week moesten we van locatie veranderen (dichter naar de kade toe) omdat het hard sneeuwde en er weinig zicht was. Het weer is erg bepalend voor onze tochten. Wanneer er te weinig zicht is door sneeuw of mist is het gevaarlijk om te varen, zeker met de ijsbergen die hier ronddobberen.

Hoe gedraagt het microbiële ecosysteem zich in de herfst?
Het is erg bijzonder dat we in de Antarctische herfst kunnen bemonsteren. Normaal gesproken vertrekken de meeste wetenschappers aan het eind van de zomer (eind maart) en daarom weten we minder over het microbiële ecosysteem buiten het productieseizoen (algenbloei). De organismen die er nu nog zijn, met name de virussen die deze organismen infecteren, hebben invloed op de gemeenschappen die aan het begin van het volgende seizoen aanwezig zijn. Gelukkig bemonsteren de mariene assistenten heel het jaar door dus we hebben wel data van fytoplankton, bacteriën en virussen. Ook voeren we hier experimenten uit en nemen we watermonsters die meer tijd kosten om te verwerken (monsters voor moleculaire analyses van de samenstelling van de gemeenschappen). 

De reis naar huis
In mei verlaten we Rothera met The Ernest Shackleton (BAS, Verenigd Koninkrijk). Om van Adelaide Island naar Stanley (Falkland eilanden) te varen zullen we de Drake Passage moeten doorkruisen. Deze zeestraat staat bekend om zijn ruige zee en stormen. Hier komen de Zuidelijke, Atlantische en Pacifische Ocean bij elkaar. Gewapend met zeeziekte pillen en pleisters gaan we deze reis tegemoet. 

Antarctica is een geweldige plek om veldwerk te doen en ik voel me vereerd om in zo een mooie omgeving te mogen werken. Naast het werk, vermaken we ons hier prima. Wanneer het weer het toelaat kun je gaan skiën, snowboarden of klimmen. Ik kijk ernaar uit om weer naar huis te gaan, maar ook om hier volgend seizoen weer terug te komen. Dan zullen we onderzoeken welke organismen er nog in het water te vinden zijn en hoe zij zich verhouden tot veranderende omgevingsfactoren (o.a. factoren die veranderen door de opwarming van de aarde). 

Na een paar weken vakantie gaan we vervolgens de watermonsters ophalen in Engeland en daarna beginnen we met het analyseren van deze monsters en de verzamelde data. En aan het einde van dit jaar begint alweer het tweede veldwerkseizoen op Antarctica. 

ENG | April 30th | Blog #3 - @work

We have been in Antarctica since January 21st, but it feels like we just arrived a few weeks ago, time goes by so quickly! It is an amazing place to do fieldwork. We are surrounded by the sea, mountains and ice; the views never cease to amaze me. 

Living on base
It is like working in a small village; we are currently living on base with 43 people. To make living on a base in Antarctica possible, a lot of effort is needed. We generate our own electricity and potable water. The technical services team consists of generator mechanics, electricians, plumbers, carpenters and steel erectors. Other vital jobs are fulfilled by station management, chefs, base general assistants, station support staff, doctor(s), pilots, airplane mechanics, field guides, vehicle operators and mechanics, meteorologists, forecasters, operations management, IT support, data managers and electronic engineers. 

The people who make the science possible are the boating and diving officers, the lab managers, the marine biologists and assistants (see blog #2: Meet the Bonner team). Rothera base can hold up to ca. 130 persons. We are currently in a special position as most have left the base already (typically end of March) but we don’t belong to the small group (27 persons) who stay over winter. We were given permission to stay longer and keep sampling since the ship Ernest Shackleton had to do another duty and passes by on the way back. Lucky us! Thus, at the moment other than the marine biologist and the two marine assistants, Monika and I are the only scientists still on base.

Fieldwork in Artarctica
When we go out on the boats to get water samples, a lot of things have to be considered before we can leave. The most important thing is the weather; when the wind is too strong and/or the visibility is too low, we cannot go out on the boats. Safety first! In Antarctica, the weather quite regularly limits the ability to go sampling, so when the boating officer grants the judgment that it’s OK to go out, we pack our stuff and are ready to go. The boating officer helps us to load the boat and sometimes even joins us on our sampling trips. We sample at the same site every time (the RaTS monitoring site) when the weather permits it. Winter is coming soon and the weather becomes more unpredictable (high wind speeds and quickly changing weather), so we have to take it as it comes and sometimes sample from a site closer to the wharf. Last week for example, it was snowing too much and the visibility was too low to allow us to be out for much longer. For boating in general it is very important to have good visibility, especially with icebergs floating around in the bay. 

It is very interesting to sample in the Antarctic autumn because little is known about the microbial ecosystem outside the productive season (usually scientists leave end of summer (end of March). The organisms that are still around, and in particular the viruses specifically infecting them, will affect the community present at the start of the following productive season in spring. Luckily, because the marine assistants sample throughout the year we already have some data on abundances of phytoplankton, bacteria and viruses. However, with us still here, we can take rate measurements and take samples that are more time-consuming to process (e.g.  samples for molecular analysis of the community composition).

Going back home
In May, we will leave Rothera to go the Falkland Islands. On our way to Stanley (Falkland Islands), we have to cross the Drake Passage. This passage is known for its choppy waters and storms. It is where the Southern, Atlantic and Pacific Oceans meet. Armed with seasickness tablets and patches we will meet this challenge. 

Antarctica is an amazing place to do fieldwork and I feel very lucky to work in such a beautiful and pristine environment. There are plenty of options to make the most of your time here. When the weather permits it you can go skiing, snowboarding, or climbing. I look forward to go home, but also looking forward to go back to Antarctica next season. We will arrive early in the season in order to see which organisms survive the winter and form the seeding populations for the next algal bloom and how this relates to changing environmental factors (i.e. factors that change due to global warming). 

After a few weeks of holiday at home, we will pick up our samples in the UK and start analysing the samples and data we collected in Antarctica. Already at the end of this year, our second fieldwork season starts.

4 april | Blog #2 - Het Bonner team

De Bonner lab manager: Ali

Ali is de manager van het laboratorium op Rothera en verantwoordelijk voor de veiligheid van het lab en de mensen die er werken. Ze bracht al meer dan tien zomers door op Antarctica: negen op Rothera en één op South Georgia Island en zo zou je kunnen zeggen dat Ali een vaste bewoner is op deze bijzondere plek op de wereld. Op Rothera was ze twee winters (2,5 jaar) mariene assistent, maar inmiddels heeft ze de winters verruilt voor de zomers op Rothera als Bonner lab manager. Voor de rest van het jaar werkt ze bij BAS in Cambridge.

Boating officers: Ritchie en Zac

Ritchie en Zac zorgen met name voor de gezelligheid tijdens de koffie pauzes. (Deze pauzes noemen ze smoko, vroeger deelden ze de dagelijkse toegestane hoeveelheid sigaretten uit tijdens smoko). Gelukkig zijn ze ook erg goed in hun werk. Ze zorgen ervoor dat iedereen veilig is op de boten. Elke ochtend tijdens de ‘boat brief’ plannen ze wie er op welke boot gaat. Ook zijn ze verantwoordelijk voor het onderhoud van de boten.

Diving officers: Theresa en Kate

Theresa en Kate zorgen ervoor dat het veilig is voor de duikers wanneer ze in het water zijn. Roofdieren zoals orka’s en zeeluipaarden zijn een potentieel gevaar voor de duikers. Ook zijn ze verantwoordelijk voor het duikmateriaal en de planning.  Kate is de diving officer voor komende winter.  Theresa heeft er net een winter in het water opzitten en ze is niet alleen een ervaren duiker maar heeft ook veel met boten gewerkt. Ze vervangt Ritchie en Zac als boating officer komende winter. In de winter moet er een kettingzaag aan te pas komen om een gat in het zeeijs te maken zodat de duikers het water in kunnen. Het is één van Kate’ favoriete onderdelen van haar werk. De diving officers zijn allebei getraind als commerciële en wetenschappelijke duikers.  

Mariene Assistenten: Zoë en Marlon

Zijn verantwoordelijk voor de RaTS (Rothera Time Series), de monitoring en bemonstering van een specifieke plek in Ryder Bay. De marine assistants verzamelen data en monsters gedurende heel het jaar. Na het verzamelen van CTD data (geleidbaarheid, temperatuur en diepte) en de water monsters analyseren de mariene assistenten deze data en verwerken ze de water monsters in het lab. Ze duiken ook om monsters te verzamelen. Ze houden dieren in het aquarium en verzamelen elke maand nieuwe organismen. Zoë is hier al een hele tijd. In december 2016 kwam ze hier aan en ze vertrekt in mei dit jaar met het schip. Op het schip is ze verantwoordelijk voor het transport aquarium tot aan de eindbestemming in juli 2018: Engeland. Ze heeft het hier erg naar haar zin en komt volgende zomer terug als mariene assistent. Marlon is de mariene assistent die hier in de winter blijft. Hij is sinds december 2017 op Rothera en vertrekt in maart 2019. Marlon zal verantwoordelijk zijn voor de RaTS monitoring en de andere taken wanneer Zoë vertrekt.

Voor meer info over deze monitoring zie: https://www.bas.ac.uk/project/rats/. We werken samen met de coördinator van de RaTS, en gebruiken de RaTS data omdat het ons veel informatie geeft over de condities in het water en hoe deze veranderen over de tijd. 

Marine Biologen: Ben en Aurelia

Ben is hier al een hele tijd en heeft net zijn tweede winter op rij achter de rug. Hij werkt met een ROV, een op afstand bestuurbaar voertuig waarmee hij monsters van de zeebodem neemt. Met deze ROV kan hij organismen verzamelen van dieptes waar de duikers niet kunnen komen (dieper dan 40 meter). Ben kijkt naar de gemeenschappen die op de zeebodem leven en naar hun successie (hoe ze veranderen over de tijd) en naar de invloed van de gletsjer die zich terugtrekt. Er zijn gebieden op de zeebodem die zich voorheen onder gletsjer bevonden en waar nu organismen leven. Ben vergelijkt deze nieuwe gebieden met andere delen van de zeebodem. Aurelia is de mariene bioloog die hier in de winter blijft. Ze is hier sinds december 2017 en vertrekt in april 2019. Gedurende deze tijd werkt ze aan een zeewier project. Ze bestudeert hoe de zeewieren veranderen gedurende de seizoenen, voornamelijk het verschil tussen zomer en winter. Ook kijkt ze naar wat er op de zeewieren groeit. Verschillende soorten schelpdieren, zee-egels, zeesterren en slakken leven op het zeewier.

Voertuig bestuurder: Denzel

Denzel helpt ons wanneer we niet zelf de boten in het water kunnen laden. De meeste mensen van ons team zijn getraind om de kraan te bedienen die we normaal gebruiken, maar wanneer deze niet beschikbaar is, helpt Denzel ons om de boten in het water te laden. Ook zorgen Denzel en de andere bestuurders er voor dat we genoeg sneeuw of ijs hebben om onze monsters koud te houden. We werken in een klimaat-gereguleerde lab (een soort grote koelkast), maar omdat het lab een beetje opwarmt wanneer we er in werken (doordat we o.a. pompen gebruiken die hitte genereren), gebruiken we ijs om onze monsters koud te houden.

ENG | April 4th | Blog #2 Meet the Bonner Lab Team from the British Antarctic Survey (BAS)

The Bonner lab manager: Ali

Ali manages the laboratory at Rothera. She is responsible for everything that goes on in the lab as well as the safety of the people making use of the labs. You could say that Ali is an Antarctic resident, she has spent 10 summers on Antarctica; nine on Rothera and one on South Georgia Island. Ali worked as a marine assistant at Rothera for 2.5 years in a row (two winters), but now she works in Cambridge during the winter.

Boating officers: Ritchie and Zac

The boating officers always make sure that we have a laugh during tea breaks. (These breaks are still called smoko. Back in the day the daily allowance of cigarettes was handed out during smoko). Besides that they are also very good at what they do for a living: making sure we are safe on the boats. Every morning during the so called ‘boat brief’ they plan the boating trips (after having checked the weather). They are also responsible for the maintenance of the boats.

Diving officers: Theresa and Kate

The diving officers make sure that the divers are safe while they are in the water. During diving they keep an eye out for predators in the water (orcas and leopard seals). They are also responsible for planning the diving and have to make sure all the equipment is functioning. Kate will be the wintering diving officer. Theresa is the outgoing wintering diving officer, but she will switch to become the wintering boating officer this season. During winter the diving officers use a chainsaw to cut through the ice so the divers can dive underneath the sea ice. This is one of Kate’s favorite parts of her job. Both diving officers are trained commercial and scientific divers.

Marine assistants: Zoë and Marlon

They are responsible for the Rothera Time Series (RaTS), a monitoring series that involves sampling a fixed location in Ryder Bay throughout the entire year. Using a so called CTD (conductivity, temperature and depth sensors) with a NISKIN bottle attached to it (can be closed at specific depth, i.e. 15 m, on demand) the marine assistants collect data of the physicochemical characteristics of the water column and sample water. When back in the lab they process the samples and the CTD data. The marine assistants also dive to collect other types of samples; new animals are collected for a BAS project and kept in the aquarium in the Bonner Lab. Zoë has been here for quite a while, she arrived at Rothera in December 2016 and is leaving in May on the ship and will be responsible for the transport aquarium all the way back to the UK (July 2018). She likes this job so much that she is coming back next summer (late 2018/early 2019) for another season at Rothera. Marlon is the incoming wintering marine assistant; he arrived in December 2017 and will stay until March 2019. Marlon will be responsible for the RaTS sampling and other jobs once Zoë leaves.

For more info about the RaTS see; https://www.bas.ac.uk/project/rats/. Our BAS collaborator is the coordinator of the RaTS. For our project we will be using the CTD data from the RaTS (where we also sample) since it tells us a lot about the type of water mass and how this varies over the season.

Marine biologists: Ben and Aurelia

Marine biologist Ben has been here already for two winters in a row. He works with an ROV (remotely operatable vehicle) to collect all kinds of samples from the seafloor that are too deep for the divers to go (below 40 m). He is looking at the seafloor communities and their succession (how they change over time) and the influence of the retreating glacier on these communities. There are areas of the seafloor that only became exposed recently due to the retreating glacier. Ben is comparing the new communities in these areas with other seafloor communities. Aurelia is the incoming marine biologist (arrived December 2017 and will stay until April 2019) and is working on a seaweed project. She is studying the seasonality of the seaweeds, mainly the differences in the seaweed community between summer and winter. She is also interested in what grows on the seaweeds, e.g. crustaceans, sea urchins, starfish and snails are found to live on seaweeds.

Vehicle operator: Denzel

The vehicle operator Denzel helps us out when we cannot load the boats ourselves. Most people are trained to use the crane we normally use to load the boats on the water, but when this crane is not available, Denzel helps us out. Denzel and the other vehicle operators on base make also sure we have enough snow or ice to keep our samples cool. Although we work in a temperature-controlled lab, it cannot go below zero degrees and also it warms up a bit when we work in it (using different pumps for example that also produce heat) and so we use ice to keep our samples cool.

27 februari 2018 | Blog #1: De eerste dagen op Rothera

Onze grote reis begon op vrijdag 19 januari. Eerst met het vliegtuig vanaf Schiphol naar Punta Arenas, met tussenstops in Madrid en Santiago de Chile. In Santiago pikten we nog de rest van de groep op en zo werden we in Punta Areanas opgewacht door de reisagent die ons naar het hotel bracht. De volgende ochtend zou een klein vliegtuigje van BAS ons naar Rothera brengen. De piloot en co-piloot vertelden ons dat het weer op en rond Antarctica erg onstuimig kan zijn en snel kan omslaan en daardoor weet je nooit zeker of je volgens plan kan vertrekken. Toch konden we die ochtend daarop vertrekken en ongeveer drie kwartier voor de landing kunnen we genieten van het prachtige uitzicht over Antarctica. Ook voor degenen die al vaak op Antarctica geweest zijn, blijft het een fantastisch uitzicht.

Aankomst op Rothera
Aangekomen op Rothera worden we begroet door de 'station leider'. In het hoofdgebouw (waar de keuken en de eetzaal is) hangt een groot bord waar je kan zien in welke zone van het station iedereen zich bevindt. Wanneer je naar een andere zone gaat moet je naamkaart verplaatsen en wanneer je het station verlaat moet je in een logboek noteren wanneer je terug denkt te zijn. Zo wordt er goed op iedereen gelet. Na de introductie over het station installe hebben we ons geïnstalleerd in onze kamer, waarna we konden aanschuiven voor het avondeten.

De twee dagen na aankomst hadden we verschillende trainingen, rondleidingen en introducties. De 'Field Operations Manager' nam ons mee 'around the point' en vertelde onderweg over wat er mis kan gaan tijdens het werk in extreem koude gebieden en hoe je dit kan voorkomen. De basis ligt op de rand van Adelaine Island en hier kan je min of meer omheen lopen (‘around the point’), het uitzicht is fantastisch en je vindt er altijd wel zeehonden en als je gelukt hebt ook nog een pinguïn (of twee).

Medische training
Er zijn twee dokters op de basis aanwezig. Een van hen gaf ons uitleg over de uitgebreide First Aid kits die je mee krijgt als je het veld in gaat. Zo oefenden we op een piepschuime pop hoe je adrenaline (epo) moet toedienen. Aangezien wij ons onderzoek doen vanaf de basis zullen wij dit waarschijnlijk nooit hoeven doen, maar altijd goed om te weten hoe het moet en ook nodig als we een keer meevliegen als “co-piloot”. Er moeten altijd minstens 2 personen in een van de kleine vliegtuigjes zitten die brandstof, voedsel en personen naar afgelegen plekken op Antarctica brengt voor hun veldwerk.

Lab training & afval
Een van de belangrijkste trainingen voor ons is de lab training. We kregen een uitgebreide rondleiding en de belangrijkste regels werden herhaald (voordat we naar Antartica gingen hebben we al allerlei formulieren en regels moeten doornemen). Corina heeft voorafgaand aan ons veldwerk een uitgebreid onderzoeksplan opgesteld waar in staatn wat we precies gaan doen en wat voorn afval we genereren. Afvalverwerking op Antarctica gaat heel anders dan in de rest van de wereld. Het principe is dat alles wat erin komt er ook uit gaat (en Antarctica dus verlaat). Ik heb nog nooit zoveel verschillende afvalbakken voor recyclebaar materiaal gezien. Het enige wat hier blijft is het afvalwater (wasmachines, douches, toileten etc.). Er is een afvalinstallatie op de basis waarbij gebruik wordt gemaakt van bacteriën die het water zuiveren.

De komende dagen zullen we onze spullen gaan uitpakken en het lab gaan inrichten. De lab containers die hier nu nog in het mobiele Nederlandse Dirck Gerritz Lab staan (hangen) heten Blijde Boodschap en Geloof (de andere containers die nu in Nederland zijn heten Hoop en Liefde). Blijde Boodschap vertrok in 1598 vanuit Europa richting Azië onder leiding van Dirck Gerritsz. Het schip dreef af richting het zuiden en zag vermoedelijk als eerste Antarctica. Geloof vertrok in 1598 vanuit Europa naar en bereikte de Pacifische Oceaan 1599, maar kwam daarna terecht in de straat van Magellan (zuiden van Zuid-Amerika) en keerde terug naar Europa. Deze twee lab containers zullen ons tweede thuis zijn voor de komende maanden.

ENG | 27th Februari 2018 - Blog #1: First days on Rothera

Friday January 19th we left from Schiphol Airport in Amsterdam to Punta Arenas, with transfers in Madrid and Santiago de Chile. In Santiago we met up with the rest of the group that were going to Rothera. In Punta Arenas the travel agent brought us to the hotel. The pilot and co-pilot of the Dash 7 (plane of the British Antarctic Survey) gave us important information about the flight to Antarctica. The weather forecast looks good and it seems we can leave the next morning as planned. The weather around Antarctica can change very quickly so it is never sure if we can leave as planned. The next day the pilot is briefed about the weather and decides we can leave. Approximately 45 minutes before we land we can see Antarctica and the view is amazing. Even the ones that have been to Antarctica multiple times are still amazed by the beautiful view.

When we arrive at Rothera the Station leader is waiting for us. In the main building (where the dining room and kitchen is) there is a tag board. You can see in which zone people are in. When you move to a different zone you have to put your name tag in the appropriate zone. When you leave the station you have to note this in a logbook with the expected time of return to the station. In this way people keep an eye on each other. After an introduction about the base by the station leader we brought our stuff to our room and afterwards we joined the rest of the base for dinner.

Arrival on Rothera
The two days after we arrived we had several types of training, tours and introductions. The Field Operations Manager took us ‘around the point’ and told us about what can go wrong if you work in extreme and cold environments and how you can prevent this. Rothera is situated at the edge of Adelaine Island and you can walk around it when you go ‘around the point’ and the view is amazing. You always find elephant seals laying around and if you are lucky also a penguin or two.

There are two doctors on base, one of them explained the contents of the first aid kit that you take when you go into the field. We even practiced how to inject adrenaline on a foam puppet. Because we perform our research close to base, we most likely never need it but it is a good skill to have. We will need the fieldwork training when we are co-pilot on a local flight. Those planes transport fuel, food and people to the most remote places on Antarctica.

Lab training
One of the most important training sessions was the lab training. We received an extended tour and the most important rules were emphasized and repeated (before we went to Antarctica we already went through a lot of laboratory forms and regulations). Corina made an extensive research plan well before the field campaign, including the kind and estimated volume of waste we will generate. Waste management in Antarctica is different from anywhere else in the world. The principle is that whatever comes into Antarctica also leaves Antarctica. I have never seen so many different recycling bins. The only thing that stays here is the treated waste water. There is a sewage treatment plant that uses bacteria to clean the water. 

The next days we will start unpacking our cargo and set up our laboratory in the containers. The 2 lab containers that are currently present in the Dutch mobile Dirck Gerritz Lab are named Annunciation and Faith (the other containers that are currently in the Netherlands are Hope and Love). Annunciation (Blijde Boodschap) left Europe in 1598 towards Asia under commander Dirck Gerritsz. The ship drifted far south, and presumably had the first sighting of Antarctica. Faith (geloof) left Europe in 1598 and reached the Pacific Ocean in 1599, but was blown back in Strait Magellan (Southern South-America) and returned to Europe. These two lab containers will be our second home for the coming months.

6th February 2018

Installatie in het Dick Gerritsz lab | ENG Installation in the Dick Gerritsz lab

After some trainings and tours around Rothera Research Station, we installed ourselves in the Dick Gerritsz laboratorium. The trainings have taught us how to work in this freezing part of the world and how we can prepare ourselves for what is yet to come. We are getting ready for our first samples!